Moederdagfeest

Ik vind er wel wat van. Van Moederdag. ‘Gelukkig heb jij je moeder nog, dan heb je makkelijk praten’, is een opmerking die ik weleens krijg. En dat klopt. Ik heb makkelijk praten. Ik heb een moeder, die zelf geen zier geeft om Moederdag. Zij verwacht niet van mij dat ik op de stoep sta met bloemen en chocola. Dat is voor mij een groot cadeau.

Wij hebben een kleuter thuis, en aan de passie en het inlevingsvermogen van een kleuter, daar kan niets of niemand aan tippen. Cadeaus van hem zijn met alleen maar liefde gegeven. (Nou ja, en ook een beetje met egoïsme. ‘Mama, jij mag deze schelp, maar ik wil hem over vijf minuutjes wel weer terug.’)

Moederdag is fantastisch, met verstopte zelfgemaakte cadeautjes onder hun bed. Met verbrande croissantjes bij het ontbijt (niet dat ik dat ooit heb gekregen, mijn echtgenoot stond niet vooraan bij de attentheidsafdeling, ik krijg altijd croissants van de Jumbo van een dag oud, want ‘oh shit het is morgen Moederdag’), en gegiechel op de gang. De aandacht, het plezier van kleine kinderen, dát maakt Moederdag een feestje.

Onze oudste haalt inmiddels ook zijn schouders op voor deze waanzin, dus voor hem is de Moederdag romantiek alweer voorbij.

Maar wat nu, als je een moeder hebt, die wel waarde hecht aan Moederdag? Die wel op je zit te wachten? Ga je dan je eigen gang, want ‘ik geef er niets om’, of ga je toch heen, want ‘ma zal dat waarderen’?

Scenario A, niet gaan, kan gedoe opleveren. Een teleurgestelde moeder. Een boze moeder.
Scenario B, wel gaan, kan gedoe opleveren. Met jezelf. Je voelt jezelf een martelaar. Je hebt er zó geen zin in, dat je bij thuiskomt helemaal ‘op’ bent.

Omdenken de Moederdag-editie:

Scene A: ‘Ja, dat is dan pech. Mijn moeder verwacht dingen van mij, en dat is van haar. Ik kan alleen maar teleurstellen, óf voldoen aan de verwachting. Ik laat het van me af glijden.

Scene B: ‘Ach, als het mijn moeder nu zo gelukkig maakt, ga ik gewoon even een uurtje heen. Ik geef de beste versie van mezelf, voor haar.’

Geniet lekker, van en met je moeder. ‘Nu het nog kan’. Maar doe dat lekker wanneer jullie dat willen, en niet omdat ze passief agressief op je zit te wachten met de, inmiddels koud geworden, koffie 😉