Mysterie op de padelbaan

Even een weekend zonder laptop, telefoon, iPad en externe prikkels, maar óp naar de bordspelletjes (Scrabble!), muziek luisteren en knutselen.

Het was fijn. Goed om even met elkaar te aarden, zonder bezig te zijn met de wereld om ons heen.

Er was een padelbaan aanwezig, waar alle ‘vakantiehuisje-logeerders’ (het is geen woord, maar zou het wel moeten zijn!)  gebruik van mochten maken. Het was eenvoudig, de attributen (rackets en ballen) mocht je ophalen. Op de padelbaan hing een groot bord, waarbij elk uur een huisnummer aan ‘gehangen’ kon worden. Deze bordjes lagen in elk huisje, met jouw eigen huisnummer. Elk uur kon een ander huisje padellen.

Op een ochtend, het was rond 09:00 uur, zag ik het bord hangen bij de padelbaan met alle nummers van mensen die al een baan hadden gereserveerd. Er was nog één gaatje. Om 19:00. Prima tijd! Lekker even een uurtje sporten, even wat drinken, douchen en James naar bed. Top!

Ik ging vlug naar ons huisje om ons nummer op te halen (want ja, stel je voor dat dat laatste plekje alweer vergeven zou zijn!), en hing deze snel op.

‘Jongens, vanavond gaan we om 19:00 padellen!’

Wij hadden er zin in.

Rond een uur of twaalf wandelde ik met James een rondje door het park, en dus ook langs de padelbaan. James en ik hadden samen ons nummer opgehangen, dus gingen wij deze nog even trots bewonderen. Maar wat bleek? Ons nummer hing niet meer om 19:00 uur, maar om 15:00 uur! Iemand moet de bordjes om hebben gedraaid…

En wat er toen gebeurde, in mijn hoofd, is genoeg voer voor een boel therapeutische sessies.

Als eerst wil ik je vragen; wat zou jij doen?

Je hebt een tijd gereserveerd, dmv een bordje ophangen. Later is dit bordje verplaatst.

Wat zou jouw eerste reactie zijn?

Ik neem je even mee in mijn bijzondere gedachtenkronkels;

• Er zijn dus gewoon mensen de bordjes omdraaien omdat die tijd hun beter uitkomt. Hoe zielig ben je?!
• Ik loop wel even naar dat huisje toe, om te vragen wat er precies de bedoeling was, of zij deze bordjes hebben verwisseld. (Ik deed de aanname dat degene van 15:00 uur onze bordjes had verwisseld.)
• Maar ja. Misschien hebben kinderen het wel gewoon gedaan. Voor de lol.
• Buienradar checken. Om 15:00 (onze nieuwe, eigenlijk ongewenste tijd) is het droog. Om 19:00 (onze gewenste tijd) gaat het flink regenen. Hmmmm. Ik doe en zeg maar niets. Dit komt eigenlijk prima uit!
• Om 15:00 heerlijk padellen. In het zonnetje.
• Om 19:00 lachend, ‘karma!’ in mezelf mompelend naar buiten kijken terwijl het regent.
• Maar wacht eens… Als die mensen nu eens NIET de bordjes om hebben gewisseld. En zij nu rotweer hebben. Dan denken zij dat WIJ ze om hebben gewisseld!

Kort samengevat; mijn eerste reactie was mijn ego-reactie, die mij wilde beschermen tegen ALLE STOMME MENSEN in de wereld.

Mijn tweede reactie was al wat milder, want ja, ik beschuldig wel, maar ik weet het helemaal niet eens zeker…

Mijn derde reactie was een ‘Zie je wel dat alles altijd vanzelf wel goedkomt, het heeft zo moeten zijn!’.

Mijn vierde reactie was een ‘oh jee, straks vinden deze vreemde mensen die ik niet ken mij stom!’.

Het is interessant, om zo’n onbenullige situatie eens van een afstandje te bekijken.

Naar jezelf, naar je reacties en emoties. Gewoon een beetje kijken, een beetje lachen.

Jezelf niet zo serieus nemen.

We are only humans after all.

(Oh, en ik ben er nooit achter gekomen, wie nu de dader is geweest.)