Spirituele Arrogantie

Ik zie het steeds vaker voorbij komen; mensen die denken/vinden/voelen dat ze ‘ver’ zijn. Een hoge level hebben gehaald, zo lijkt het soms. Ze zijn ‘geheeld’. Ze zijn nooit negatief, oordelen niet en doen niet aan boos zijn. Want dat is een ‘lage trilling’.

Ik geloof dat wij hier iets te doen hebben op aarde. Met de mensen om ons heen. Ik noem het een zielenpad, maar zo hoeft het voor jou niet te voelen.

We zijn hier op aarde om lessen te leren. Dat geloof ik. En sommige lessen, van sommige mensen, zijn enorm ontiegelijk zwaar. En oneerlijk. En heftig. Kan ik lekker aankomen met ‘ja, dat is jouw zielenpad’. Nee, ik word daar heel nederig van.

Want ik zie ook mijn privilege. Ik ben wit. Ik ben een witte vrouw, getrouwd met een witte man. Ik heb een goede opleiding kunnen doen. Ik heb drie bedrijven. Ik heb twee gezonde, witte zoons. Ik heb een fijne familie. Ik heb fijne vrienden. Niemand is ziek. Niemand is dood. Ik BOF.

Ik heb dit niet gemanifesteerd. Ik heb niet met visionboards en meditaties gewerkt om dit te bereiken. Nee, ik heb gewoon gestudeerd (hier was geld voor) en gewerkt, en ben waar ik nu ben. Met een flinke dosis geluk van het leven. Een portie ‘mazzel’.

De lessen die ik hier moet leren, zijn blijkbaar (nog) niet zo intens als die van sommige andere mensen.

Dat maakt mij niet ‘verder’ op de spirituele ladder. Het maakt me dankbaar. Voor wat ik ‘heb’, voor wat er is.

Alsof je het bij ziekten of ellende op jezelf afgeroepen zou hebben. Dat je nog niet bent, waar je ergens zou moeten zijn. Een soort gouden ‘finishlijn’. Als je maar genoeg innerlijk werk, en heling, en meditaties hebt gedaan, dat je er dan bent. Bij die regenboog. Of die pot met goud, onder die regenboog.

Ik geloof namelijk ook in boosheid. In verdriet. Zonder boosheid zouden er nooit revoluties plaatsvinden. Zonder boosheid geen protesten, geen (politieke) veranderingen. Boosheid is een ‘goede’ emotie.

Met alleen maar licht en liefde wonen we in een soort All You Can Eat Monkey Town voor volwassenen. Saai toch? Mij niet gezien.

Geef mij maar een stevige discussie af en toe. Emoties. Daar leer ik van. Daar groei ik van.

Dat maakt mij niet ‘3D’. Dat maakt mij mens. Ik ben een mens. Op de planeet aarde (ja, echt!). En ik leer door mijn interactie met anderen. Met jou. Met vallen en opstaan. Ik doe zeker aan persoonlijke ontwikkeling, dat vind ik heel erg leuk om te doen. Ik leer mijzelf steeds beter kennen, en ik leer hierdoor meer over het leven en de mensen en interacties om mij heen.

Het maakt mij vast veel minder 5D, door zoveel in de menselijke wereld te zijn. Vast!

Ik ben niet beter dan een ander. Een ander is niet beter dan ik.

Ik ben niet verder dan een ander. Een ander is niet verder dan ik.

We zijn allemaal precies goed zoals we moeten zijn.